Σήμερα πολλά πράγματα δείχνουν ότι οδηγούμαστε στην 'ετήσια' μεταβατική περίοδο, μετά την οποία προφανώς κάτι νέο θα 'γεννηθεί'... και σαφώς δε αναφερόμαστε στην γέννηση του θεανθρώπου, αλλά στην πολυπόθητη ανακοίνωση του προγράμματος των αγώνων για την νέα χρονιά. Βιώνουμε όλοι την εποχή της 'αναμονής'. Το παρόν θρυμματίζεται αποσυντίθεται και εξαντλείται ταχύτατα, ενώ το 'νέο' δυσδιάκριτο θα προκύψει σταδιακά από σαθρά ερείπια του υπογείου του ποδηλατοδρομίου. Τα παιδιά, οι μικροί και οι μεγάλοι οδηγοί, οι επαγγελματίες του χώρου και οι γονείς που ανάλογα με το βαλάντιο και το πρόγραμμα θα 'ποντάρουν'. Υπολογίζοντας πόσα θα ξοδέψουν αν παρακολουθήσουν ένα θεσμό ή μία κατηγορία και ανάλογα με την σοβαρότητα που όλοι ελπιστούμε να δείξει το περιβάλλον της Ομοσπονδίας, θα προσφέρουν ή όχι την ευχαρίστηση της συμμετοχής στα παιδιών τους. Τα οικονομικά, δυστυχώς είναι απρόβλεπτα και μη ελεγχόμενα αφού καθορίζονται από το που κι αν γίνει ο κάθε αγώνας, με την τακτική της μη ενημέρωσης από τα όργανα όλων των θεσμών. Δείγμα που παρουσίασαν, έντονα μάλιστα το 2018!
