Έσκυψε και άπλωσε το χέρι του στην υγρή άσφαλτο. Όταν το σήκωσες λίγες σταγόνες κύλησαν και έσταξαν σαν δάκρυ... Μέσα από την ιστορία του σημαντικότερου πυρήνα οδηγών karting σε αυτό τον τόπο. Αντίγραφο της τριλογία του κορυφαίου σκηνοθέτη του πλανήτη, αείμνηστου Θεοδώρου Αγγελόπουλου από την ταινία του το 2004: 'Το λιβάδι που δακρύζει'. H ιστορία της πίστας karting Κartodromo, στις Αφίδνες που δημιούργησε ο Γιώργος Δρακόπουλος το 1993 και λίγα χρόνια αργότερα περιήλθε στην ιδιοκτησία των Κώστα Μιχαλόπουλου και Γιώργου Καμιτσάκη αποτυπώνετε σε μία ανάλογη τριλογία. Στην πρώτη σοβαρή προσπάθεια δημιουργίας πίστας, μετά την πίστα των Παναγιώτη Φαμπιάτου και Βασίλη Μπουριώτη, στον Ασπρόπυργο (Σημερινή, Speedpark). Το δεύτερο μέρος της τριλογίας περιλαμβάνει την ανάπτυξη του σπορ στον συγκεκριμένο χώρο και τέλος... το δάκρυ. Το δάκρυ της πίστας. Τα σκυθρωπά πρόσωπα που βρέθηκαν εκεί χθες (Σάββατο 3 Μαρτίου) για να μαζέψουν τα τελευταία πράγματα προκειμένου να μεταφερθούν, σήμερα στα Μέγαρα. Δεν θέλουμε μα πιστεύουμε πως οι τίτλοι τέλους θα είναι οριστικοί. Αν χαθεί το Κartodromo, το karting δεν θα είναι απλά φτωχότερο... πιθανόν να είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση. Η πίστα των Αφιδνών είναι οικία στους φίλους του karting,έχει εύκολη πρόσβαση... Θα πρέπει λοιπόν οι Κώστας Μιχαλόπουλος και Γιώργος Καμιτσάκης να πράξουν ότι απαιτητέ προκειμένου να 'νομιμοποιηθεί' ότι δημιούργησε την σημερινή κατάσταση...
