Μια περιγραφή ενός αγώνα karting, αναδεικνύει διαφορετικά πρότυπα του φιλοσοφείν περί αγώνων... Ο αναγνώστης, ενδιαφερόμενος είναι διπλά τυχερός: έχει στα χέρια του μια συλλογική πηγή ταχύρρυθμης φιλοσοφικής εκπαίδευσης και πολλές εξατομικευμένες πηγές πρωτογενούς φιλοσοφικής σκέψης... Οπότε πριν αναφερθούμε στους νικητές, στους 'καταληψίες' από τους συμμετέχοντες οδηγούς του δεύτερου αγώνα του Πανελληνίου Πρωταθλήματος, των θέσεων στα βάθρα, ας... το φιλοσοφήσουμε! Και δεν θα σταθούμε σε πράγματα που δεν φτάνει σε όγκο το 'Το εκκρεμές του Φουκώ' γιατί μπορεί να έχει την δυνατότητα ελεύθερης εκτέλεσης ταλαντώσεων ή ελεύθερη μεταβολή του επιπέδου κίνησης που αποδεικνύει την κίνηση της γης... Αλλά για πείτε μου πως μπορείτε να περιγράψετε τον αγώνα στην κατηγορία mini, την νίκη του Αλέξανδρου Παπαευθυμίου, την επαναλαμβανόμενη υψηλή επίδοση του Γιώργου Καφαντάρη την μοναδική σε στυλ και σταθερότητα του Μάριου Αγγελόπουλου, όσο ήταν στον αγώνα, το θέαμα που πρόσφεραν αυτά τα παιδιά στο κοινό...
Και 'τσουπ' ο Γιώργος Θεοδωρακόπουλος / 28, από την Πάτρα, στα έντεκα χρόνια του, που από τον Απρίλιο του 2016 που συμμετέχει στους αγώνες ανέβηκε για πρώτη φορά στο βάθρο και μάλιστα στην δεύτερη θέση της γενικής, στην κατηγορία mini.
Kαι στα μικρά, των μικρών, ο Νικόλας Φραγκάκης / 35, μόλις στον δεύτερο αγώνά του, μετά τον πρώτο του φετινού Πανελληνίου, τρίτος στην mini Β. Eίναι όμορφο το motorsport, είναι ιδιαίτερο όταν παιδιά οκτώ έως δώδεκα ετών... μετά από τόσα χρόνια, σε εμάς δίνουν το παράδειγμα μίας άλλης σωστής νοοτροπίας...
