Ο πρωταθλητισμός απαιτεί πολλές θυσίες και μπορεί σε κάποιους να δίνει χαρές, για άλλους όμως αποτελεί ένα μεγάλο βάρος. Ουσιαστικά ένας αθλητής για να κάνει πρωταθλητισμό χρειάζεται ταλέντο αλλά και δυνατή εσωτερική παρακίνηση. Ο πρωταθλητισμός λοιπόν είναι μια παρεξηγημένη έννοια. Κάνω πρωταθλητισμό δεν σημαίνει βγαίνω πρώτος, αλλά δίνω τον καλύτερο εαυτό μου για να βγω πρώτος. Πρωταθλητισμός δεν σημαίνει 'νίκη με κάθε τίμημα' και δεν σημαίνει σώνει και καλά 'αποκλειστική απασχόληση', όπως πιθανώς πιστεύουν πολλοί.
Μην φοβόμαστε λοιπόν όταν ακούτε τη λέξη 'πρωταθλητισμός'. Μην αφήνετε τα λίγα αρνητικά να υπερκαλύπτουν τα πολλά θετικά. Απλώς, μπροστά στη λέξη να βάζετε πάντα το επίθετο 'ισορροπημένος' ... Όσο και αν ανατρέξει κανείς σε βιβλιογραφικές αναφορές, το σίγουρο είναι πως θα καταλήξει στο ίδιο συμπέρασμα: Πρωταθλητισμός σημαίνει θυσίες, καθημερινή προπόνηση, στερήσεις από τις προκλήσεις της ηλικίας, οικονομικές επιβαρύνσεις δυσβάσταχτες για την οικογένεια, αγωνίες, απογοητεύσεις και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.
Όταν σαν γονείς αποφασίζουμε να στηρίξουμε τα παιδιά μας με κάθε τρόπο (Συναισθηματικά, οικονομικά...) στο να κάνουν 'ισορροπημένο πρωταθλητισμό', το τελευταίο που έχουμε στο μυαλό μας είναι τα 'μόρια' για εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο. Γιατί παράλληλα με τον πρωταθλητισμό στο άθλημά τους, τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά πρέπει να στεφτούν και πρωταθλητές στη γνώση! Είναι υποχρέωση και της Πολιτείας να στηρίζει τα χαρισματικά παιδιά! Αλήθεια, έχει κανείς την αίσθηση πως μια πανελλήνια νίκη μπορεί να επιτευχθεί μόνο με απάτες και δολοπλοκίες, και την εξαιρεί ο νομοθέτης από την παροχή των κινήτρων στο νομοσχέδιο;
Η ύπαρξη Ομοσπονδιών 'φαντάσματα', και η αντίστοιχη βιομηχανία 'πρωταθλητών' μέσα από αυτές, δεν αποτυπώνει τον κανόνα, μα την εξαίρεση. Γινόταν με την ανοχή της πολιτείας, η οποία ενώ γνώριζει για χρόνια ολόκληρα, όχι μόνο δεν λάμβανε μέτρα, αλλά επικύρωνε με τον πιο επίσημο τρόπο – την υπογραφή του εκάστοτε υπουργού Παιδείας – τη λίστα των ανύπαρκτων πρωταθλητών! Σίγουρα τα κριτήρια πρέπει να είναι αυστηρά, τα κίνητρα όμως πρέπει να υπάρχουν. Τα μόρια δεν πρέπει να αποτελούν αυτοσκοπό, αλλά επιβράβευση των προσπαθειών των νέων αθλητών, οι οποίοι εκπροσωπούν τη χώρα μας, με τίμιους αγώνες, εντός και εκτός Ελλάδας!
Μπορεί κι εμείς να έχουμε ασκήσει κριτική στον πρόεδρο της Ο.Μ.Α.Ε., Δημήτρη Μιχελακάκη και θα του ασκήσουμε εκ νέου αν αντιληφθούμε ΄λάθος' χειρισμό σε θέματα του karting (Mόνο!). Μπορεί ο επικεφαλής της Ομοσπονδίας να έχει 'βάλει' ή να τον έχουν 'βάλει' απέναντι πολλοί, είναι φανερό στην κοινή γνώμη. Αυτό που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει στον Δημήτρη Μιχελακάκη είναι η σπουδαία ικανότητα που έχει να χειρίζεται θέματα για το συμφέρον του θεσμού που υπηρετεί, με την Πολιτεία, με τον κρατικό μηχανισμό. Είμαστε σίγουροι πως στην συγκεκριμένη περίπτωση, χωρίς βιασύνες, χωρίς 'κακαρίσματα' θα πράξη, 'χειρουργικά' το θετικότερο!
Aυτά εν όψη της αυριανής ενημέρωσης της Ο.Μ.Α.Ε. για το τι προβλέπει ο αθλητικός νόμος για το συγκεκριμένο θέμα.
