Ο σεβασμός, είναι ένα συναίσθημα έμφυτο... Εκ πρώτης όψεως, είναι συγγενής με την αγάπη. Κατά κανόνα, σεβόμαστε και αγαπούμε... Παράλληλα όμως, ο σεβασμός περικλείει και κάποιον φόβο. Τα δύο αυτά συναισθήματα, όσο κι αν φαίνονται διαφορετικά, συμπορεύονται τέλεια και γίνονται οι δύο κινητήριοι μοχλοί στη ζωή μας. Τα νιώθω όλα όταν σκοπεύω με την Nikon και η επιθυμία είναι να αποτυπωθεί η προσπάθεια κυρίως των παιδιών στους αγώνες karting. Mπορεί στις διαπροσωπικές μου σχέσεις να μην κατάφερα να αποκωδικοποιήσω την ουσία της λέξης 'αγάπη' κρατώ όμως αυτό το έντονο συναίσθημα που αισθάνομαι όταν βλέπω ή φωτογραφίζω τον Ράφαελ, τον Γιάννη, τον Αντώνη, τον Πέτρο και τον Στεφανάκο και το εισπράττω ίδιο όταν το κλείστρο κάνει 'κλικ' και έχει σχηματιστεί εικόνα από σε μία πίστα karting ανεξάρτητα τον πρωταγωνιστή οδηγό, πατέρα, μητέρα, μικρό ή μεγάλο, φίλο ή όχι...! Δεν θα μπορούσα να το κάνω διαφορετικά!
Η φωτογραφία είναι από τον αγώνα του ΙΑΜΕ Series, στην πίστα της Καλαμάτας κι απο την κατηγορία senior και αποτυπώνει την προσπάθεια των παιδιών, Θανάση Χούρλια, Αλέξανδρου Ντάρσυ, Γιάννη Καρδαμάκη και Γιώργου Βασιλείου να 'παραδώσουν' μάθημα στους επικοινωνιολόγους για το τι σημαίνει αγώνας 'ενιαίου' κινητήρα και 'κοντός' συναγωνισμός!
Πέτρος Καστορίνης
