γράφει ο Πέτρος Καστορίνης
Οταν ο έντονος προβληματισμός σε οδηγεί πάνω από τα πλήκτρα του υπολογιστή ωστε να γράψεις, να σχολιάσεις, να αναλύσεις, είναι απλά η αφορμή. Η αιτία είναι μια εσωτερική διεργασία που οδηγεί τον κάθε ένα -που ανοίγει τον υπολογιστή του- να το πράξει. Με λίγα λόγια: Γράφουμε για εμάς και για κανέναν άλλο. Τουλάχιστον έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Αρχικά νομιζουμε πως με τα γραφόμενα μας θα αλλάξουμε προς το καλύτερο το karting. Λίγο αργότερα αντιλαμβανόμαστε πως σε μεγάλο βαθμό το karting, το ελληνικό αγωνιστικό karting δεν αλλάζει μα ούτε και εμείς...
Βρισκόμαστε στη μέση ενός καταιγισμού ειδήσεων, και προσπαθούμε από τα ''συντρίμμια'' να βρούμε την άκρη του νήματος. Αδύνατον! Είναι τόσο μπλεγμένο, τόσο τοξικά δομημένο που δύσκολα μπορείς με σοβαρότητα να ταυτοποιήσεις τις καταστάσεις και να προσφέρεις μία τεκμηριωμένη ενημέρωση. Οπότε καταφεύγουμε στο ''ρεπορτάζ'' των κραυγών... Ο αλυτάρχης του τελευταίου αγώνα με βαριά εμπειρία στο χώρο, αποχωρώντας από την πίστα και κατόπιν των θεσμικών του υποχρεώσεων, ανέδειξε σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, ένα μείζον σοβαρό θέμα που προέκυψε στον αγώνα που διηύθυνε.
Οι κριτές που παρουσιάστηκαν από τους διοργανωτές εκεί κρίθηκαν από τον ίδιο ανεπαρκείς. Δημιούργησαν προβλήματα μη γνωρίζοντας τον ρόλό τους και μάλιστα σε μία κατηγορία η μη έγκαιρη αντίδρασή τους αλλοιώνει το αποτέλεσμα! Στην απορία του δε, προς τους οργανωτές γιατί δεν κλήθηκαν έμπειροι κριτές, η απάντηση ήταν συγκλονιστική: ''Κάναμε οικονομικό αγώνα και φέραμε κριτές χαμηλού μεροκάματου...''
Στην δική μας ερώτηση, γιατί ξεκίνησε τον αγώνα, έκρινε την ανεπαρκεια των κριτών, ο αλυτάρχης μας αποστόμωσε: ''Οι διοργανωτές μου εξέφρασαν την αγωνία τους πως κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε τεράστιες αντιδράσεις. Σεβάστικα το ότι ο αγώνας ήταν εμπορικού θεσμού και ανέλαβα την ευθύνη και προχώρησα στην διεξαγωγή του. Αν ο αγώνας ήταν του Εθνικού Πρωταθλήματος να είστε σίγουροι ότι δεν θα τον ξεκινούσα..."
Και αφήνοντας το θέμα ας πάμε στον σκοπό μας που είναι η ανάδειξη της προχειρότητας και της βαρύτητας με την οποία αντιμετωπίζονται όλα τα θέματα ανάμεσα στις τάξεις του ελληνικού λαού. Από το καφενείο, το Πανεπιστήμιο, την παρέα, μέχρι δυστυχώς το ελληνικό αγωνιστικό karting!
Στην ίδια λοιπόν αγωνιστική συνάντηση με χαρά διαπιστώσαμε πως υπεύθυνος τεχνικού ελέγχου ήταν ένας διεθνείς ειδικός. Κάτι αντίστοιχο με την αναζήτηση ''ελίτ'' διαιτητή που αναζητούσε η ΕΠΟ για να διευθύνει τους μεγάλους ποδοσφαιρικούς αγώνες στο μικρότερο πρωτάθλημα του πλανήτη, το δικό μας. Δίπλά τον ''ελίτ'' τεχνικό έφορο ο δικός μας, ο έλληνας ως εκείνη την ημέρα τεχνικός υπεύθυνος σε ρόλο βοηθού! Θα μπορούσε να κριθεί θετικά ο συνδυασμός από την στιγμή πως ο δικός μας ως ''σφουγγάρι'' θα μπορούσε να ''γεμίσει'' με επιπλέον εμπειρία από την ελιτίστικη επιλογή προϊσταμένου του στον συγκεκριμένο αγώνα.
Ο ''ελίτ'' τεχνικός έφορος αντιμετώπισε καθαρά ελιτίστικα τον έλεγχο των κινητήρων μετά το πέρας των σκελών και ειδικά στο τελευταίο που αναδεικνύει και τον νικητή! Ο δικός μας τον πίεσε να ελέγξουν διεξοδικά τους κινητήρες, όπως κάνει ο ίδιος σε κάθε αγώνα στην Ελλάδα που είναι τεχνικός έφορος και η απάντηση ήταν διεθνούς ήταν απίστευτα ''ελιτίστικη'': ''...Είναι μπελάς, απαιτείται χρόνος και άλλωστε οι κινητήρες είναι σφραγισμένοι...".
Σε μία κατηγορία ο σωστός έλληνας βοηθός τεχνικού εφόρου, ανέλαβε πρωτοβουλία και ''έλυσε'' τους κινητήρες των νικητών. Στην πολυπληθή κατηγορία ο ''ελίτ'' δεν επέτρεψε... τον έλεγχο!
Τα χέρια μας και τα μυαλά μας μετά από όλα αυτά είναι κολλημένα και πάλι... Γιατί άραγε; Γιατί πολύ απλά και το δικό μας το μυαλό, όπως και των συμμετεχόντων στους αγώνες karting στην Ελλάδα, των γονιών που βάζουν το παιδί τους στην διαδικασία έχουν αντιληφθεί το αδιέξοδο της όλης ιστορίας. Οι περισσότεροι βέβαια μένουν απαθείς και μουδιασμένοι. Γιατί όπως μονοδιάστατα μάθαμε και εκπαιδευτήκαμε να σκεφτόμαστε, με τον ίδιο τρόπο αναλύουμε. Στεγνά, χωρίς ζουμάκι, ιδεοληπτικά. ''Συμφεροντολογικά'', θα τολμούσε να πει κάποιος. Και αυτό γιατί από την ίδρυση του ελληνικού κράτους ένα τοξικό μετωπο σύγκρουσης υπάρχει πάνω από τη χώρα από το πιο μικρό, μέχρι ό,τι πιο σημαντικό. Ποδοσφαιροποιήσαμε τα πάντα... Το ερώτημα γεννάται είναι μήπως ο χώρος του karting στην Ελλάδα έδειξε τον δρόμο στο ποδόσφαιρο...;
Η φωτογραφία του θέματος είναι ενδεικτική... η ημερομηνία όχι!
